سعید رهنما
راگنار فریش را به عنوان یکی از بنیانگذاران اقتصادسنجی و همچنین از معماران نوبل علم اقتصاد می شناسند. اقدامات نوآورانه او بستری فراهم کرد تا نظریه علم اقتصاد با روش شناسی پیوند برقرار کند. حاصل این همبستگی، بهبود مطالعات اقتصادی و همچنین توسعه شاخه اقتصادسنجی در این علم بود. فریش توانست به کمک یان تینبرگن، اقتصاددان هلندی زمینه را برای رشد اقتصادسنجی و بهره گیری از آن در سطح جهانی فراهم آورد.
دو بخش جدید با دسته بندی موضوعی اقتصاد و حکمرانی به بخش های اندیشکده معرفت اضافه شده و از این پس می توانید موضوعات مرتبط با اقتصاد و حکمرانی را نیز از اندیشکده معرفت دنبال نموده و در جریان آخرین یافته ها و بررسی های تخصصی قرار گیرید. همچنین خواهشمندیم ما را در ارائه مطالب در این بخش ها یاری نموده و نظرات و پیشنهادات خویش را از بخش درباره ما برای همکاران اندیشکده ارسال فرمایید.
مدل های حکمرانی نظام تامین اجتماعی با نگاهی به مبانی نظری، مطالعات تطبیقی و ارائه الگو به قلم سعید رهنما و ابوالفضل میعادیان توسط اندیشکده و مرکز مطالعات معرفت منتشر گردید. این مطالعه با حدود 350 صفحه ضمن بررسی مبانی نظری، به بررسی مدل های چندلایه مستمری پرداخته و نظام تامین اجتماعی کشورهای کانادا، هلند، استرالیا و نروژ را مورد بررسی قرار داده و در نهایت الگوهای منطبق با کشور ایران را ارائه نموده
ابوالفضل میعادیان
مشارکت مردم در حکمرانی بایستی همراه با فراهم کردن ابزارها و سازوکارهای مناسب و کارآمد باشد. یکی از ابزارها و سازوکارهای اساسی و مهم برای تقویت مشارکت عمومی در سطح حکمرانی و اداره کشور، بودجه شهروندی است. بودجه شهروندی با هدف آشناسازی شهروندان با محتوا و فرایند بودجه ریزی در بخش عمومی به منظور پاسخگو کردن دولت و بهره گیری از ظرفیت های مشورتی و نظارتی شهروندان و همچنین همراه سازی مردم به منظور انجام برنامه های تحولی و توسعه ای تدوین می شود.
سعید رهنما
سینما، با تمام قدرت شگرف خود در تصویرسازی آینده، همچون هر ابزار پیشبینی دیگری، با محدودیتهای ذاتی روبروست. این محدودیتها نه تنها از پیچیدگی غیرقابل پیشبینی آینده نشأت میگیرند، بلکه ریشه در ماهیت خود سینما به عنوان یک هنر روایی و مدیومی که تحت تأثیر عوامل انسانی و فرهنگی است، دارند. درک این محدودیتها برای هر آیندهپژوهی که به سینما به عنوان یک منبع اطلاعاتی مینگرد، حیاتی است.
یکی از اصلیترین محدودیتها، گرایش سینما به دراماتیزه کردن و اغراق است. برای جذابیت داستان، فیلمها اغلب سناریوهای افراطی (چه آرمانشهری و چه دیسوتوپیایی) را به تصویر میکشند. این اغراق، در حالی که برای سرگرمی مؤثر است، ممکن است تصویری غیرواقعبینانه یا تحریفشده از آینده
سعید رهنما
سینما، به دلیل ماهیت بصری و داستانپردازی قدرتمند خود، همواره بستری جذاب برای کاوش در آینده و حتی به نوعی پیشبینی روندهای آتی بوده است. آنچه امروز صرفاً تخیل یا فانتزی روی پرده به نظر میرسد، ممکن است فردا به واقعیتی ملموس در زندگی ما تبدیل شود. این ارتباط پیچیده میان فانتزی سینمایی و واقعیت آینده، یکی از شگفتانگیزترین جنبههای قدرت این مدیوم است.
این پدیده، تنها به معنای خوششانسی یا تصادف نیست. در بسیاری از موارد، این "پیشبینیها" ریشه در درک عمیق از روندهای علمی، تکنولوژیک، اجتماعی و فرهنگی دارند که توسط فیلمسازان و نویسندگان، غالباً ناخودآگاه، در داستانهایشان گنجانده میشوند. آنها از نبض زمان حال، آیندهای محتمل را ترسیم میکنند.
یکی از برجستهترین مثالها در این زمینه، تلفنهای تصویری است. سالها پیش از آنکه
سعید رهنما
سینما، از همان لحظات نخستین ظهورش در اواخر قرن نوزدهم، همواره چیزی فراتر از صرفاً ثبت و بازتولید واقعیت بوده است. این مدیوم قدرتمند، نه تنها تاریخ و حال را به تصویر میکشد، بلکه به شکلی عمیق و غالباً ناخودآگاه، به مثابهی آینهای جادویی عمل میکند که تصاویر آیندههای محتمل، ممکن و حتی مطلوب یا نامطلوب بشریت را در خود منعکس میسازد. این ظرفیت بیبدیل، سینما را به ابزاری حیاتی در آیندهپژوهی فرهنگی تبدیل کرده است؛ بستری که در آن، تخیل جمعی ما با واقعیتهای نوظهور در هم میآمیزد.
این بازتاب آینده در سینما، تنها به ژانر علمی-تخیلی محدود نمیشود، اگرچه این ژانر آشکارترین نمود آن است. هر داستان سینمایی، با هر ژانری که به زندگی انسانها، روابطشان، و جوامعشان میپردازد، ناگزیر در حال ترسیم سناریوهایی از آنچه
