تاریخچه آینده‌پژوهی در ایران
شاید شما بگویید این تاریخچه برمی گردد به اولین اخبار هواشناسی رادیو !!
اما نه.
از لحاظ فرهنگی و تاریخی، و به دلیل اینکه مردم کشور عزیزمان در گذشته در معرض تهاجم دیگر اقوام و بلایای طبیعی بسیاری قرار گرفته‌اند، شاید بیش از سایر ملل به آینده‌نگری روی آورده‌اند. ماجرای سلطان حسین صفوی و پیش‌بینی‌های او در مورد حمله‌ی اشرف افغان به اصفهان (پایتخت وقت ایران) را که در تاریخ مرور کنیم به مدارک مستندی خواهیم رسید. البته در آن زمان از متد، مدل، روش تخمین، کامپیوتر، داده‌ها و ... استفاده نمی‌‌شد، بلکه از ابزارهای متناسب آن زمان مانند رمل و اسطرلاب !! استفاده می‌گردید. یک واقعه تاریخی معروف در کشور به نام حادثه (واقعه) قِران داریم. قران در لغت نوعی قرینه‌سازی و مشابه‌سازی را بازگو می‌کند. در سال 582 هجری قمری، پیش‌گویی کرده بودند که اجتماع سیارات هفت‌گانه در کنار هم، موجب ایجاد طوفان می‌شود. در تاریخی که قرینه‌سازی کرده بودند دریافتند که در زمان طوفان نوح، چنین اتفاقی رخ داده بود. بنابراین از این تقارن در مدل سیارات، نتیجه گرفته بودند که دنیا زیر و زبر خواهد شد. در این زمینه حکیم انوری از شاعران زمان شاه سلطان سنجر هم پیش‌گویی کرده بود که دنیا با طوفان و باد زیر و زبر خواهد شد. مردم هم سرداب کندند، غارها را انتخاب کردند و مقداری توشه و امکانات با خود به آن‌جا بردند. شب موعود فرا رسید، ولی به رغم پیش‌بینی‌ها حتی نسیمی هم نوزید. می‌گویند پیرزنی بر بالای مناری، شمعی برافروخته بود، ولی حتی آن شمع هم روشن ماند و خاموش نشد. سپس مردم به سراغ انوری آمدند و انوری هم ترک دیار کرد.
شاعر پس از این ماجرا میگه :
چنـدان وزد که کـوه بجنبـد، تو بنگـری یـا مـرسل الـریـاح! تــو دانـی و انـوری
می‌گفت انوری که در این سال بادها بگذشت سال و برگ نجنبید از درخت
